وب سایت رسمی برنامه نود-حالا کینگ لبرون به مردی تبدیل شده است که قهرمانی یک تیم را به نام او می‌شناسند. لبرون جیمز کم‌سن و سال‌ترین بازیکنی است که در ۱۹سالگی جایزه بهترین بازیکن جوان اتحادیه ملی بسکتبال را در سال ۲۰۰۴ به دست آورده، این‌بار با یارانش توانست در یک فینال دراماتیک چهار بر سه از سد گلدن استیت وریرز بگذرد تا علاوه‌بر گرفتن انتقام شکست فینال سال گذشته، برای اولین‌بار طعم قهرمانی را با تیم شهرش بچشد.
تلاش نافرجام لبرون و رفقا
نزدیک به ۱۰ سال پیش و در فصل ۲۰۰۷-۲۰۰۶ بود که لبرون جیمز با کلیولند کاوالیرز به فینال رقابت‌های ان‌بی‌ای رسید، اما سن‌آنتونیو اسپرز رویای آن روزها با تیم دانکن، منو جینوبلی و تونی پارکر، شوالیه‌ها را رفتند (این اصطلاح در بازی چهار بر صفر استفاده می‌شود) تا جام قهرمانی به تگزاس برود. لبرون در آن سال‌ها حکم تک‌دستی را داشت که صدایی ایجاد نمی‌کرد. جیمز تمام تلاشش را در هر فصل می‌کرد، اما در نهایت تیم نایب‌قهرمان یا حذف شدن در مراحل قبلی نصیبش می‌شد.
کوچ به میامی برای رسیدن به جام
لبرون جیمز در سال ۲۰۱۰ با قراردادی ۶ ساله به ارزش ۱۱۰ میلیون دلار از تیم کلیولند به میامی هیت منتقل شد تا در کنار دوین وید، کریس باش و ری آلن (که آنها نیز قرارداد ۶ ساله داشتند) بازی کند. او به امید قهرمانی پا به این شهر گذاشت تا در کنار وید، آلن و باش به آرزوی دیرینش برسد؛ اما قهرمانی با میامی هیچگاه به اسم لبرون‌جیمز ثبت نشد که دواین‌وید با محبوبیتی که داشت پیشقراول این قهرمانی‌ها بود. به همین خاطر لبرون در فکر بازگشت به کلیولند افتاد و مردم عاشقانه از بازگشت قهرمان‌شان استقبال کردند و کیو آره‌نا (استادیوم خانگی کاوالیرز) دوباره لبریز از هواداران شد. به این ترتیب او در سال ۲۰۱۴ به تیم زادگاه خود یعنی کلیولند کاوالیرز بازگشت تا در کنار کوین لاو و اروینگ این تیم را به یکی از مدعیان اصلی قهرمانی تبدیل کند.
بازهم فینال، بازهم شکست
فصل گذشته بود که کلیولند کاوالیرز به فینال رقابت‌ها رسید و در آن طرف هم گلدن استیت وریرز با استیفن کری به این توفیق دست یافته بودند. در آن فینال شوت‌های سه‌امتیازی موفق کری و بازی اعجاب‌انگیز این ستاره خونسرد، مجالی برای شوالیه‌ها نداد تا چهار بر دو بر تابلو نتایج ثبت شود و یک‌بار دیگر کینگ لبرون طعم گس شکست در فینال را بچشد. با این حال لبرون بدون آنکه تغییری در چهره‌اش ایجاد شود، تمرینات فصل جدید را زودتر از بقیه شروع کرد و امیدوارانه به استقبال شروع بازی‌ها رفت.
دور درجا در لبه پرتگاه
فینال امسال هم همان دو تیم آشنای فصل پیش را به خود می‌دید. وریرز، کاوالیرز و این‌بار هم لبرون می‌خواهد دست‌هایش را به نشانه تسلیم مقابل کری با آن گارد پلاستیکی مشمئز‌کننده دندان‌هایش بالا ببرد؟ چهار بازی اول که همین را می‌گفت؛ سه بر یک به سود اوکلندی‌ها و تیمی نبوده که بتواند این نتیجه را برگرداند، تمام. اما نه، یک لحظه صبر کنید. اینجا افسانه‌ای است که می‌خواهد زاده شود. تنها بازیکن ان‌بی‌ای که در یک دیدار موفق به کسب ۴۳ امتیاز و ۱۳ ریباند و ۱۵ پاس گل و دو توپ‌ربایی و چهار بلاک‌شوت (در بازی با دنور) شده، می‌خواهد تیمش را از لبه پرتگاه نجات دهد و آنها را به قله برساند.
افسانه زاده شد
لبرون جیمز در بازی‌های پنجم و ششم تیمش آنقدر بهتر از کری کار کرد تا در عین ناباوری بازی در مجموع به تساوی سه - سه برسد. حالا هم کار به زمین گلدن استیت کشیده شد تا بازی آخر و هفتم، پایان‌بخش این فصل از رقابت‌های برترین‌های ورزش جهان باشد. تا پایان کوارتر سوم هم این میزبان بود که با بازی هماهنگ تیمی‌اش از شوالیه‌ها پیش بود اما برای جیمز همان چند دقیقه پایانی کافی بود. اسکوربورد برای هر دو تیم عدد ۸۹ را ثبت کرده بود؛ شوت استیفن کری وارد سبد نشد تا در حمله مقابل کلایری اروینگ با شوتی سه‌امتیازی، سالن را به سکوتی مرگبار بکشاند و درنهایت تک‌پنالتی دیگر، امتیاز شوالیه‌ها را به ۹۳ رساند تا چهار اختلاف امتیاز دیگر قابل جبران نباشد.