ورزش > اخبار و حواشی ورزشی > اخبار و حواشی

وبسایت رسمی برنامه نود - امیر حاج رضایی کارشناس شناخته شده فوتبال در یادداشتی در روزنامه شرق به مخالفت با ۲۴ تیمی شدن یورو و تحلیل بازیهای مرحله یک هشتم نهایی پرداخته است، در این یادداشت می خوانیم؛

از نظر کیفی این دوره رقابت‌ها در مقایسه با یورو ٢٠٠٨ و ٢٠١٢ از سطح پایین‌تری برخوردار است. دلیل آن هم برگزاری بازی‌ها با ٢٤‌تيم و افزوده‌شدن هشت تیم نسبت به دوره گذشته به رقابت‌ها است. نگاه اتحادیه اروپا این بوده که هم از نظر اقتصادی اضافه‌شدن این تیم‌ها سود دارد و هم اینکه تیم‌هایی که شانس کمتری دارند و تابه‌حال دیده نشده‌اند؛ مانند ولز، آلبانی و ایسلند در این جام دیده شوند. وقتی به گیتا‌شناسی مراجعه می‌کنیم، می‌بینیم که ٤٨ کشور در اروپا حضور دارند؛ یعنی دقیقا نیمی از اروپا در این جام حضور دارد و برگزاری بازی‌ها با٢٤ تيم به کیفیت بازی‌ها لطمه زده. اگر بخواهند به این تصمیم خود ادامه دهند، می‌توانند از دوره بعدی بازی‌ها را با ٣٢ تیم برگزار کنند که تیم‌هایی نظیر لیختن اشتاین، سان مارینو و جزایر فارو هم دیده شوند! البته این حرف‌ها دیدگاه شخصی من است و این دیدگاه موافقان و مخالفان مختلفی دارد؛ مثلا اگر توجه کنیم، آرسن ونگر، سرمربی فرانسوی آرسنال، موافق برگزاری بازی‌ها با ٢٤ تیم است؛ ولی یواخیم لو، سرمربی تیم ملی آلمان، مخالف اضافه‌شدن تیم‌ها است. دلیل دیگری که رقابت‌های یورو ٢٠١٦ از نظر کیفیت پایین‌تر از دوره‌های گذشته است، می‌تواند نزول خیلی از تیم‌ها باشد که آنها به تک‌ستاره‌های خود وابسته هستند. دلیل دیگر هم اتخاذ سیستم‌های دفاعی از طریق برخی تیم‌ها است که البته نه خلاف اخلاق است و نه خلاف قانون، اما فوتبال را می‌کُشد.

فلسفه فوتبال، جذابیت آن است و من هیچ تیمی را به اندازه دوران طلایی خودش در این دوره آماده ندیدم. به‌طور‌کلی من دوست دارم رقابت‌های یورو با ١٦ تیم برگزار شود. خیلی از کارشناسان معتقد هستند که در مرحله پلی‌آف می‌توانیم بازی‌های جذاب‌تری ببینیم. در مرحله گروهی فقط بازی ایتالیا- بلژیک و پرتغال- مجارستان جذاب بود که ما به‌عنوان یک مخاطب از دیدن آن لذت بردیم. اگر مسائل اقتصادی بخواهد فوتبال را بکُشد، به سود فوتبال نیست.

من از کلمه مدعی استفاده نمی‌کنم؛ ولی بهترین تیمی که در مرحله گروهی رقابت‌ها دیدم، تیم ملی کرواسی است. اگر تماشاگران این تیم آن رفتار را در بازی مقابل جمهوری چک انجام نمی‌دادند، تنها تیمی بود که با امتیاز کامل به یک‌هشتم نهایی صعود می‌کرد. این تیم پر از ستاره است؛ یعنی اصلا یک سرزمین استعداد‌خیز است. به غیر از سه بازیکن معروف این تیم لوکا مودریچ، ایوان راکتیچ و ماریو مانژوکیچ که همه آنها را می‌شناسند، ایوان پریشیچ، مدافع چپ این تیم از نظر من بهترین مدافع چپ دنیاست. حتی فوق‌العاده جلوتر از یوناس هکتور، مدافع چپ تیم ملی آلمان است. از منظر تاکتیکی، ایتالیا تیم خیلی خوبی است. ایتالیایی‌ها تیمی هستند که می‌توانیم از واژه فاخر «رند» درباره آنها استفاده کرد.

ایتالیایی‌ها بلژیک را طوری بردند که چهار سال پیش آلمان را در نیمه‌نهایی برده بودند؛ درحالی‌که بازی در دست حریفشان بود، تاکتیکی داشتند که توانستند به پیروزی برسند. ایتالیایی‌ها به چهار بازیکن یوونتوس؛ بوفون و سه مدافع مرکزی خود متکی هستند. در این دوره بلژیک هم تیم خوبی دارد؛ ولی باید دید مارک ویلموتس، سرمربی این تیم، می‌تواند از این ستاره‌ها در گلوگاه‌های مهمی که در راه است، استفاده کند یا نه.

در شروع مرحله حذفی حساس‌ترین بازی امروز را کرواسی و پرتغال برگزار می‌کنند. کرواسی تیم است؛ ولی پرتغال یکی‌و‌نصفی بازیکن دارد. یکِ این تیم رونالدو و نصفِ آن نانی است. بقیه بازیکنان پرتغال فوق‌العاده متوسط هستند. نبود بازیکنان با سطح بالا در کنار رونالدو، ستاره رئال‌مادرید را هم عصبی کرده و از او رفتارهایی مانند پرتاب میکروفون خبرنگار در رودخانه به دلیل همین عصبیت سر زده است. رونالدو در بازی با مجارستان به‌تنهایی توانست منتقدان خودش را خاموش کند؛ اما هر گلی که او می‌زد، خط دفاعی پرتغال نمی‌توانست گل رونالدو را حفظ کند. من شانسی برای صعود پرتغال به یک‌چهارم نهایی قائل نیستم.

در دیگر بازی امروز، سوئیس و لهستان به مصاف هم می‌روند. من سوئیس را با راجر فدرر بیشتر دوست دارم تا با تیم فوتبالش. مدت‌ها است که این تیم موفقیتی کسب نکرده، لهستان هم تیمی نیست که من به آن علاقه داشته باشم؛ ولی فکر می‌کنم شانس این تیم برای رسیدن به مرحله یک‌چهارم نهایی بیشتر از سوئیس باشد.

بازی ولز و ایرلند شمالی هم برای ولزی‌ها با وجود اینکه در رقابت با انگلستان صدرنشین گروه خود شدند، بازی ساده‌ای نیست. این دو تیم شناخت خوبی از هم دارند و سبک بازی آنها، سبک بازی انگلستان است. ولز شانس بیشتری برای پیروزی در بازی امروز و صعود به جمع هشت تیم برتر رقابت‌ها دارد.

وبسایت رسمی برنامه نود - امیر حاج رضایی کارشناس شناخته شده فوتبال در یادداشتی در روزنامه شرق به مخالفت با ۲۴ تیمی شدن یورو و تحلیل بازیهای مرحله یک هشتم نهایی پرداخته است، در این یادداشت می خوانیم؛

از نظر کیفی این دوره رقابت‌ها در مقایسه با یورو ٢٠٠٨ و ٢٠١٢ از سطح پایین‌تری برخوردار است. دلیل آن هم برگزاری بازی‌ها با ٢٤‌تيم و افزوده‌شدن هشت تیم نسبت به دوره گذشته به رقابت‌ها است. نگاه اتحادیه اروپا این بوده که هم از نظر اقتصادی اضافه‌شدن این تیم‌ها سود دارد و هم اینکه تیم‌هایی که شانس کمتری دارند و تابه‌حال دیده نشده‌اند؛ مانند ولز، آلبانی و ایسلند در این جام دیده شوند. وقتی به گیتا‌شناسی مراجعه می‌کنیم، می‌بینیم که ٤٨ کشور در اروپا حضور دارند؛ یعنی دقیقا نیمی از اروپا در این جام حضور دارد و برگزاری بازی‌ها با٢٤ تيم به کیفیت بازی‌ها لطمه زده. اگر بخواهند به این تصمیم خود ادامه دهند، می‌توانند از دوره بعدی بازی‌ها را با ٣٢ تیم برگزار کنند که تیم‌هایی نظیر لیختن اشتاین، سان مارینو و جزایر فارو هم دیده شوند! البته این حرف‌ها دیدگاه شخصی من است و این دیدگاه موافقان و مخالفان مختلفی دارد؛ مثلا اگر توجه کنیم، آرسن ونگر، سرمربی فرانسوی آرسنال، موافق برگزاری بازی‌ها با ٢٤ تیم است؛ ولی یواخیم لو، سرمربی تیم ملی آلمان، مخالف اضافه‌شدن تیم‌ها است. دلیل دیگری که رقابت‌های یورو ٢٠١٦ از نظر کیفیت پایین‌تر از دوره‌های گذشته است، می‌تواند نزول خیلی از تیم‌ها باشد که آنها به تک‌ستاره‌های خود وابسته هستند. دلیل دیگر هم اتخاذ سیستم‌های دفاعی از طریق برخی تیم‌ها است که البته نه خلاف اخلاق است و نه خلاف قانون، اما فوتبال را می‌کُشد.

فلسفه فوتبال، جذابیت آن است و من هیچ تیمی را به اندازه دوران طلایی خودش در این دوره آماده ندیدم. به‌طور‌کلی من دوست دارم رقابت‌های یورو با ١٦ تیم برگزار شود. خیلی از کارشناسان معتقد هستند که در مرحله پلی‌آف می‌توانیم بازی‌های جذاب‌تری ببینیم. در مرحله گروهی فقط بازی ایتالیا- بلژیک و پرتغال- مجارستان جذاب بود که ما به‌عنوان یک مخاطب از دیدن آن لذت بردیم. اگر مسائل اقتصادی بخواهد فوتبال را بکُشد، به سود فوتبال نیست.

من از کلمه مدعی استفاده نمی‌کنم؛ ولی بهترین تیمی که در مرحله گروهی رقابت‌ها دیدم، تیم ملی کرواسی است. اگر تماشاگران این تیم آن رفتار را در بازی مقابل جمهوری چک انجام نمی‌دادند، تنها تیمی بود که با امتیاز کامل به یک‌هشتم نهایی صعود می‌کرد. این تیم پر از ستاره است؛ یعنی اصلا یک سرزمین استعداد‌خیز است. به غیر از سه بازیکن معروف این تیم لوکا مودریچ، ایوان راکتیچ و ماریو مانژوکیچ که همه آنها را می‌شناسند، ایوان پریشیچ، مدافع چپ این تیم از نظر من بهترین مدافع چپ دنیاست. حتی فوق‌العاده جلوتر از یوناس هکتور، مدافع چپ تیم ملی آلمان است. از منظر تاکتیکی، ایتالیا تیم خیلی خوبی است. ایتالیایی‌ها تیمی هستند که می‌توانیم از واژه فاخر «رند» درباره آنها استفاده کرد.

ایتالیایی‌ها بلژیک را طوری بردند که چهار سال پیش آلمان را در نیمه‌نهایی برده بودند؛ درحالی‌که بازی در دست حریفشان بود، تاکتیکی داشتند که توانستند به پیروزی برسند. ایتالیایی‌ها به چهار بازیکن یوونتوس؛ بوفون و سه مدافع مرکزی خود متکی هستند. در این دوره بلژیک هم تیم خوبی دارد؛ ولی باید دید مارک ویلموتس، سرمربی این تیم، می‌تواند از این ستاره‌ها در گلوگاه‌های مهمی که در راه است، استفاده کند یا نه.

در شروع مرحله حذفی حساس‌ترین بازی امروز را کرواسی و پرتغال برگزار می‌کنند. کرواسی تیم است؛ ولی پرتغال یکی‌و‌نصفی بازیکن دارد. یکِ این تیم رونالدو و نصفِ آن نانی است. بقیه بازیکنان پرتغال فوق‌العاده متوسط هستند. نبود بازیکنان با سطح بالا در کنار رونالدو، ستاره رئال‌مادرید را هم عصبی کرده و از او رفتارهایی مانند پرتاب میکروفون خبرنگار در رودخانه به دلیل همین عصبیت سر زده است. رونالدو در بازی با مجارستان به‌تنهایی توانست منتقدان خودش را خاموش کند؛ اما هر گلی که او می‌زد، خط دفاعی پرتغال نمی‌توانست گل رونالدو را حفظ کند. من شانسی برای صعود پرتغال به یک‌چهارم نهایی قائل نیستم.

در دیگر بازی امروز، سوئیس و لهستان به مصاف هم می‌روند. من سوئیس را با راجر فدرر بیشتر دوست دارم تا با تیم فوتبالش. مدت‌ها است که این تیم موفقیتی کسب نکرده، لهستان هم تیمی نیست که من به آن علاقه داشته باشم؛ ولی فکر می‌کنم شانس این تیم برای رسیدن به مرحله یک‌چهارم نهایی بیشتر از سوئیس باشد.

بازی ولز و ایرلند شمالی هم برای ولزی‌ها با وجود اینکه در رقابت با انگلستان صدرنشین گروه خود شدند، بازی ساده‌ای نیست. این دو تیم شناخت خوبی از هم دارند و سبک بازی آنها، سبک بازی انگلستان است. ولز شانس بیشتری برای پیروزی در بازی امروز و صعود به جمع هشت تیم برتر رقابت‌ها دارد.